Odplamiacz do skóry naturalnej oraz eko na ślady po długopisie i przebarwienia po jeansach - 100 ml
Pielęgnacja mebli
Kliknij tu i zapytaj o indywidualną wycenę
Trafiłeś na korzystniejszą ofertę? Daj nam znać
- Darmowa dostawa na terenie całej Polski - oferta limitowana 0.00 zł brutto
Tu kupujesz z pełną Ochroną Kupującego Certyfikowany sklep internetowy z gwarancją zwrotu pieniędzy - Przeczytaj |
Odplamiacz do skóry i ekoskóry przeznaczony na zabrudzenia po długopisie a nawet przebarwieniach po jeansach
Preparat przeznaczony do usuwania z powierzchni skórzanych śladów po długopisie, przebarwień po jeansach oraz innych przebarwień odzieżowych. Przeznaczony do mebli wykonanych w skórze naturalnej oraz w skórze ekologicznej. Łatwa aplikacja umożliwia skuteczne usunięcie niepożądanych przebarwień. Preparat w swoim składzie zawiera tylko naturalne składniki, nie zawiera rozpuszczalników. Jest bezpieczny dla powłok wykończeniowych skór i ekoskór.
Sposób użycia odplamiacza do skóry:
Tusz i długopis:
Ślady tuszu usuń tak szybko jak to jest możliwe. Nanieś płyn na zabrudzone miejsce a następnie pozostaw na około 60 min. Ostrożnie zetrzyj pozostałości tuszu. W razie potrzeby powtórz czynność.
Odbawiernia z jeansów lub innych barwników:
Nałóż płyn na poplamiony obszar. Pozostaw na ok. 1 godzinę (albo dłużej) a następnie ostrożnie zetrzyj ślady. W razie potrzeby powtórz czynność.
W przypadku starszych śladów po tuszu nałóż płyn na poplamiony obszar i pozostaw na noc a następnie ostrożnie zetrzyj miękką szmatką. Jeśli istnieje taka konieczność powtórz wszystkie wymienione wcześniej czynności.
Po zakończeniu czyszczenia zaleca się użycia Preparatu do skór naturalnych Moje Meble lub Preparatu do ekoskóry Moje Meble.
UWAGA:
- Przed użyciem preparatu sprawdź jego działanie w niewidocznym miejscu
- Skuteczność preparatu zależy od czasu jaki upłynął od momentu zabrudzenia (szybkie użycie zwiększa skuteczność preparatu) oraz od tego czy zabrudzenie nie zostało utrwalone innym środkiem
- Nie stosować do nubuku, mikrofazy ani do skór otwartych (lub innych pochłaniających ciecz)
- Przechowywać z dala od dzieci.
- W razie kontaktu z oczami przemyć twarz obficie wodą. W razie konieczności skontaktować się z lekarzem.
Pojemność 100 ml
Informacje dodatkowe:
Szanowny Kliencie, z uwagi na różne ustawienia ekranu i możliwość reprodukcji zdjęć na stronie internetowej, uprzejmie informujemy, że niektóre kolory mogą delikatnie różnić się od rzeczywistych kolorów oferowanych mebli.
Informacja dotycząca produktów tapicerowanych.
Producenci mebli tapicerowanych zastrzegają sobie prawo do dokonywania niewielkich zmian w wymiarach produktów w granicach +/- 3 cm. Wynika to z procesów produkcyjnych oraz toleracji produkcyjnej, które mogą wystąpić podczas różnych etapów produkcji. Pragniemy zapewnić naszych Klientów, że ewentualne różnice wymiarów w obrębie tej tolerancji nie wpływają na funkcjonalność ani estetykę mebli. Dążymy do tego, aby każdy produkt spełniał najwyższe standardy jakości, a wszelkie zmiany są dokonywane z dbałością o zachowanie integralności i komfortu użytkowania.
Produkty wykonane na indywidualne zamówienie nie podlegają zwrotom na mocy pkt. 8.8 naszego regulaminu, prosimy o przemyślane zakupy.
Niniejsza informacja nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu art. 66 kodeksu cywilnego.
Zapytaj o próbki, aby mieć pewność wybranej kolorystyki
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
1. Co to jest eko-skóra
EKO SKÓRA – często nazywana skórą ekologiczną, sztuczną skórą, skajem, dermą, to materiał syntetyczny, nie naturalny. Nie jest to często mylona dwoina – która powstaje w wyniku przekrojenia skóry w poprzek. To rodzaj tkaniny tapicerskiej pokryty tworzywem sztucznym (pvc, poliuretan). Eko skóra od strony wierzchniej ma tłoczony wzór (fakturę) aby w jak największym stopniu imitowała skórę naturalną. Eko skóra często wybierana jest przez klientów jako zamiennik skóry naturalnej przede wszystkim ze względu na cenę. Często stosuje się ją do produkcji mebli które użytkowane są w miejscach z trudnymi warunkami klimatycznymi i atmosferycznymi (ustawionymi pod oknami, przy grzejnikach) oraz w miejscach gdzie konieczna jest częsta dezynfekcja (np. gabinety stomatologiczne). Wśród zalet eko skóry możemy wyróżnić:
– wysoką odporność na ścieranie,
– większą niż w przypadku skóry naturalnej odporność na działanie silnej chemii,
– bezwonność.
Nie mniej jednak jak każdy materiał tapicerski wymaga odpowiedniej pielęgnacji i ochrony – w tym przypadku warstwy plastyfikatora który pod wpływem użytkowania mebla przesuwa się w głąb co może powodować pękanie wierzchniej warstwy.
2. Rodzaje eko-skór
Eko skóry z punktu widzenia użytkowania najprościej możemy podzielić na dwa rodzaje biorąc pod uwagę skład materiału powlekającego zewnętrzną jego warstwę: powlekane PVC (rzadziej stosowane) oraz powlekane PU.
Eko skóra PVC – to materiał powleczony polimerem syntetycznym który otrzymuje się w procesie polimeryzacji chlorku winylu. Kilka lat temu w produkcji tego polimeru używano ftalanów które poprawiały elastyczność. Jednak ftalany ze względu na szkodliwość na zdrowie zostały wycofane dlatego też powłoka PVC jest słabo rozciągliwa i mało elastyczna. Materiał ten nie przepuszcza wilgoci i powoduje nadmierne pocenie się podczas użytkowania.
Eko skóra PU – to materiał powleczony poliuretanem, otrzymywanym z ropy naftowej. Dużą zaletą takiej powłoki jest to, iż przez odpowiedni proces mieszania surowców można otrzymać materiał o różnej sztywności i elastyczności. Poliuretan zastosowany do produkcji eko skór zdecydowanie wygrywa z PVC ze względu na fakt iż bardzo dobrze przepuszcza wilgoć , jest przyjemny w dotyku i nie powoduje podrażnień, posiada bardzo dobrą zdolność do rozciągania się przez co eko skóra jest wytrzymała i łatwa do tapicerowania. Eko skóra PU jest odporna na działanie wody, zdecydowanie trwalsza niż PVC i odporniejsza na intensywne użytkowanie.
3. Użytkowanie mebli
Popularność mebli wykonanych w eko skórze wzrasta z roku na rok. Spowodowane jest to w dużej mierze faktem, iż ceny takich mebli są relatywnie niskie w porównaniu do mebli w skórach naturalnych. Ale także dlatego, że technologia produkcji poprawia się i czasami naprawdę trudno odróżnić eko-skórę od skóry naturalnej.
Meble w eko-skórze jak każde inne wymagają odpowiedniego użytkowania, aby zachowały jak najdłużej swoje właściwości i służyły swoim właścicielom przez długi czas.
Podstawowe zasady to:
1. użytkowanie ich zgodnie z przeznaczeniem– unikanie siadania na podłokietnikach, stawania na siedziskach czy oparciach, zagłówkach,
2.ustawianie z dala od źródeł ciepła (m.in. grzejniki). Odległość minimalna od źródeł ciepła powinna wynosić 1m,
3.unikanie gwałtownego przesuwania mebli trzymając za poduchy, poszycie i inne miękkie elementy,
4.użytkowanie mebli na całej powierzchni siedzisk – umożliwi to uniknięcie efektu różnicy odcieni,
5. unikanie bezpośredniego kontaktu eko skóry z potem ciała ludzkiego oraz tłuszczami pochodzenia roślinnego i zwierzęcego,
6. odpowiednie czyszczenie i konserwacja. Zaleca się cykliczne delikatne odkurzanie odkurzaczem z miękką końcówką co pozwala ograniczyć kumulację zabrudzeń. Eko skóry powinny być poddawane od czasu do czasu (w zależności od intensywności użytkowania) gruntownemu czyszczeniu i konserwacji.
Oczywiście zarówno czyszczenie jak i konserwacja muszą być wykonane zgodnie ze specyfiką eko skóry i zaleceń producenta przy pomocy odpowiednich preparatów.
Na przykład eko-skóra od zewnętrznej strony powleczona jest polimerem syntetycznym (PVC) lub poliuretanem (PU) które – używając niedozwolonych środków – można łatwo uszkodzić czy odbarwić. Powłoka ta niszczona jest przez tłuszcze, wodę czy światło dlatego dodatkowo powinna być odpowiednio zabezpieczana. Wbrew istniejącym mitom w żadnym wypadku nie można stosować sprayów, kremów, środków chemicznych zawierających w składzie naftę, alkohol lub rozpuszczalniki. Zastosowanie ich może doprowadzić do nieodwracalnych zmian, a w rezultacie do zniszczenia mebla. Dlatego tak ważne jest używanie odpowiednich preparatów pielęgnacyjnych do eko-skór.
Zaleca się, aby czyszczenie i konserwację dokonywać co 2-4 miesiące (w zależności od sposobu użytkowania). Ważne jest również to że producenci mebli podobnie jak producenci galanterii czy obuwia po procesie produkcyjnym nie dokonują zabiegu konserwacji i przerzucają ten obowiązek na użytkownika dlatego pierwszy zabieg konserwujący najlepiej wykonać od razu po zakupie mebla. Ułatwia to jego kolejne czyszczenie i może zapobiec powstawaniu trudno usuwalnych zabrudzeń.
//Źródło comodo
1. Co to jest skóra
Skóra towarzyszy ludzkości prawie od początku istnienia. Skóry upolowanych zwierząt od zawsze wykorzystywane były do ochrony przed chłodem i wilgocią – głównie w postaci odzieży, obuwia, butów lub jako ściany namiotów. Z czasem skóry jako materiał szlachetny i wytrzymały pojawiły się na meblach a od kiedy powstał rynek samochodowy stały się jednym z wyznaczników jakości i luksusu samochodów.
Metody i źródła pozyskiwania skóry się zmieniają nie zmienia się jedno – skóra była i jest jest materiałem naturalnym a ze względu na swoje wyjątkowe cechy, zróżnicowaną fakturę, naturalne znamiona w postaci blizn, żył czy zmarszczeń , uznawana jest za materiał wyjątkowy i niepowtarzalny. Cechy te potwierdzają jej oryginalność i wyróżniają spośród innych materiałów.
Ze skórą nadal spotykamy się na wielu płaszczyznach życia – czy to w przypadku użytkowania mebli skórzanych, wyposażenia pojazdów, odzieży skórzanej, galanterii czy butów.
Skóra jest z natury materiałem bardzo wytrzymałym, mimo to – jak każdy materiał – z czasem podlega procesom zużywania się. Dlatego bardzo ważny jest jej sposób używania a także właściwa pielęgnacja – w innym wypadku skóra szybciej blaknie, staje się sucha i traci elastyczność.
Priorytetowym zadaniem podczas użytkowania skóry jest zachowanie jej w dobrej kondycji tak długo, jak to możliwe. Najważniejsze czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze odpowiedniego sposobu pielęgnacji to:
- rodzaj skóry (np.: skóra otwarta, skóra zamknięta, skóra ekologiczna)
- przeznaczenie skóry (np.: tapicerka samochodowa, tapicerka meblowa, odzież, buty, galanteria)
- wiek skóry
- intensywność używania
- miejsce użytkowania, itp.
Ciekawostką która wyróżnia skórę na tle innych materiałów obiciowych jest to, że jeżeli jej struktura nie zostanie naruszona przez np. przecięcia czy dziury możliwe jest – poprzez procesy renowacji – przywrócenie jej właściwości i blasku jaki miałaby gdy była nowa.
2. Skóra jako materiał obiciowy
Skóra to materiał pochodzenia zwierzęcego, który w procesie chemicznym (garbowanie) zyskuje odporność na wodę, gnicie i kurczenie.
Skóra jako materiał wykorzystywany do produkcji mebli tapicerowanych ma długą tradycję. Niegdyś do tych celów wykorzystywane były skóry różnych zwierząt. W obecnym czasie na skalę przemysłową do produkcji mebli stosowane są głównie skóry bydlęce.
Skóra pozyskana ze zwierzęcia z reguły trafia do dealerów lub na specjalistyczne giełdy. Tam zostaje sprzedana i dostarczona do garbarni gdzie poddawana jest odpowiedniej preparacji w celu uzyskania gotowego materiału obiciowego – te procesy nazywane są garbowaniem.
Można wyróżnić kilka cech które decydują o jakości skóry.
Dobra skóra to skóra:
– z młodego, zdrowego zwierzęcia chowanego w kraju o chłodnym klimacie (ma to wpływ na sprężystość skóry a to związane jest z włóknami które mniej podatne są na rozciąganie a tym samym na powstawanie fałd) przy garbowaniu której nie używa się szkodliwych (trujących) substancji
– z naturalną warstwą lica
– farbowana dobrymi jakościowo nietrującymi farbami
– zabezpieczona dobrymi jakościowo farbami i lakierami wykończeniowymi.
Skóra naturalna jako materiał obiciowy ma zarówno wielu zwolenników jak i przeciwników. Niezaprzeczalny jest jednak fakt iż skóra posiada wiele zalet które decydują niejednokrotnie o jej przewadze nad innymi materiałami obiciowymi. Dlaczego więc warto zastanowić się nad wyborem mebli ze skóry naturalnej ? – mamy na to przynajmniej 7 powodów:
1. Skóra to najbardziej szlachetny materiał ze wszystkich materiałów obiciowych – każdy błam skóry jest inny i posiada charakterystyczne znamiona świadczące o wyjątkowości tego materiału (np. ukąszenia, zadrapania, ugryzienia) – niestety to co na całym świecie jest uznawane za najlepszy dowód naturalnego pochodzenia często na naszym rynku traktowane jest jako skaza lub błąd jakościowy,
2. Skóra to materiał który dostosowuje się do otoczenia – oddycha, dostosowuje się do temperatury, wchłania i oddaje wilgoć,
3. Skóra jest elastyczna i przyjemna w dotyku – ciągle pracuje, ulega kurczeniu i rozciąganiu dzięki czemu (odpowiednio użytkowany mebel) zachowuje długo swój pierwotny kształt,
4. Skóra to materiał wytrzymały i długowieczny – dzięki odpowiedniej pielęgnacji może służyć przez długie lata utrzymując swoje walory użytkowe,
5. Skóra jest najłatwiejszym w pielęgnacji materiałem obiciowym – zastosowanie odpowiednich preparatów oraz znajomość zasad pielęgnacji i konserwacji daje gwarancję utrzymania mebla w czystości,
6. Skóra naturalna to największy sprzymierzeniec alergików – kurz nie wnika w głąb, nie przyjmuje również zapachów,
7. Skóra naturalna to jedyny materiał obiciowy który przy zastosowaniu odpowiednich narzędzi i we właściwym serwisie można naprawić z bardzo wielu uszkodzeń.
3. Obróbka skóry
Skóra aby można ją było wykorzystać do celów produkcyjnych w różnych branżach, musi być odpowiednio przygotowana. Głównym elementem obróbki skór jest garbowanie.
Proces garbowania został prawdopodobnie odkryty przypadkowo. W pewnym momencie ktoś musiał zauważyć, że skóry zwierząt, które pozostają przez długi czas w wodzie z określonymi szczątkami roślin przejmują z nich rozpuszczone tzw. garbniki i stają się przez to zakonserwowane czyli nie podlegają procesowi gnicia. Pozwoliło to na opracowanie zaawansowanych procesów garbowania, które czynią ze skóry produkt trwały i wytrzymały. Skóra aby mogła być wykorzystywana w produkcji musi być odpowiednio przetworzona i przygotowana. Dlatego zanim jeszcze trafi do garbarni jest wstępnie zabezpieczona aby nie postępowały procesy rozkładu.
1. Garbowanie.
Po dotarciu na miejsce (garbarnia) skóra, jako że jest materią organiczną poddawana jest garbowaniu, którego celem jest zatrzymanie procesu gnilnego, czyli rozkładu. Garbowanie polega na związaniu ze sobą włókien skóry (kolagenów) za pomocą tzw. garbnika. Dzięki połączeniu garbników z kolagenami skóra staje się trwała, elastyczna, nie gnije i przepuszcza powietrze. Na tym etapie wyróżniamy dwie najpopularniejsze metody garbowania:
-garbowanie roślinne (za pomocą garbników roślinnych)
-garbowanie chromowe (za pomocą soli chromowej)
Ze względów ekonomicznych i czasu jaki jest potrzebny do tego procesu, częściej wykorzystywaną metodą jest metoda garbowania chromowego
2. Rozdwajanie
Po wygarbowaniu skóra ma około 4-5 mm grubości. W kolejnym etapie produkcji w skutek jej poziomego rozcinania jest rozdwajana lub czasem nawet roztrajana. Tak powstaje skóra licowa (wierzchnia część) i dwoina (spodnia część skóry).
3. Segregacja i korekta
W zależności od potrzeb i zastosowania skór w dalszej części następuję ich segregacja. Część z nich poddawana jest korekcie polegającej na zeszlifowaniu warstwy wierzchniej i uzupełnieniu ewentualnych ubytków. Skóry, które nie są poddawane korekcie, zostają całkowicie naturalne z ich znamionami.
4. Pigmentacja, nowe lico i zabezpieczenie powierzchni
Posegregowane skóry barwione są wstępnie na kilka podstawowych kolorów, które w dalszym procesie są dobarwiane według potrzeb klienta. W kolejnym kroku, skórom, które podlegały korekcie nadaje się nową strukturę. Krótko mówiąc tłoczony jest nowy wzór lica. Wzory faktur dobierane są wg potrzeb klientów. Ostatnim procesem jest zabezpieczenie powierzchni skór przed działaniem czynników zewnętrznych przy pomocy lakierów i impregnatów.
4. Podział skór meblowych
Na rynku występuje wiele rodzajów skór, można je klasyfikować na wiele sposobów ale generalnie możemy je podzielić na dwie grupy – skóry zamknięte i skóry otwarte. Aby je rozpoznać najprościej jest wykonać w niewidocznym miejscu test z kroplą wody. Jeżeli skóra nie wchłania wody jest to skóra zamknięta (zabezpieczona), jeżeli wchłania wodę jest to skóra otwarta (niezabezpieczona), jeżeli jednak skóra wody nie wchłania, ale zostawia mokrą plamę jest to skóra półotwarta (czyli delikatnie zabezpieczona).
Skóry zamknięte (lakierowane) są to skóry zapigmentowane jednym kolorem i zabezpieczone (lakierami impregnacyjnymi) przed ścieraniem oraz przed działaniem czynników zewnętrznych. Wykończenie powierzchni może być matowe lub z połyskiem. Większość skór stosowanych w meblarstwie to właśnie tego typu skóry, ponieważ takie wykończenie pozwala korzystać z wielu cech naturalnych skóry a z drugiej strony zabezpiecza ją przed skutkami codziennego użytkowania.
W skórach otwartych i półotwartych wyróżniamy:
a) aniliny – to skóry farbowane na wskroś specjalnie do tego przeznaczonymi barwnikami (anilina) – zamaczane są w wielkich beczkach aby barwniki przenikały całą strukturę skóry. Ich cechą charakterystyczną są otwarte pory bez żadnej warstwy barwnika (koloru) na górnej warstwie, w ten sposób ujawnia się naturalna faktura materiału oraz jej typowe specyficzne cechy. Skóra ta w procesie produkcji nie jest poddawana żadnej korekcie. Jest to bardzo drogi i ceniony materiał. Ze względu na brak pigmentacji – skóry anilinowe są bardzo miękkie i ciepłe w dotyku.
Anilina stosowana jest praktycznie we wszystkich obszarach produkcyjnych. Od mebli skórzanych, przez torby, buty, odzież. Mniej powszechnie stosowane są w tapicerkach samochodowych.
Otwarte pory powodują, że w skórę anilinową wsiąka woda. Powodując w tym miejscu ciemniejsze plamy. Dlatego też tego typu skóra jest bardzo podatna na zaplamienia a ponadto na blaknięcie spowodowane promieniowaniem słonecznym.
b) semianiliny – podobnie jak aniliny są farbowane na wskroś ale ponadto posiadają bardzo cienką warstwę ochronną zawierającą niewielką ilość barwnika, dzięki której woda wsiąka w nie dużo wolniej niż w anilinę. Tym samym, skóry semianilinowe są bardziej odporne na zabrudzenia, przy czym nadal zachowują atrakcyjny wygląd naturalnego lica. Najczęściej pigment występuje do połowy grubości skóry, co gwarantuje trwałość jej koloru oraz odporność na plamy i inne czynniki zewnętrzne. Porównując ją ze skórami z grubszą warstwą barwnika, semianilina pozostaje bardziej wrażliwa, ale też milsza, delikatniejsza i cieplejsza w dotyku. Dobrze jest pamiętać, aby nie wystawiać jej na działanie słoneczne, gdyż pod wpływem słońca skóra ta ciemnieje. Co jeszcze odróżnia skóry semianilinowe od anilinowych? – mniejsza widoczność zdarzających się niedoskonałości skóry, choć jej pory nadal są dość wyraźne. W wyniku nałożenia nawet tak cienkiej warstwy ochronnej również fałdy zostają częściowo zakryte i stają się mniej wydatne.
c) nubuk, welur (skóry szorstkie) – mają na powierzchni delikatne włoski, które w trakcie przesuwania po nich palcem zostawiają ciemniejsze lub jaśniejsze smugi. Welur został w trakcie produkcji przeszlifowany od strony wewnętrznej skóry tzw. mizdry (strona odmięsna), nubuk natomiast został przeszlifowany od strony lica. Skóry szorstkie są to skóry otwarte, więc podobnie jak skóry anilinowe wchłaniają wodę, która zostawia później ślady na powierzchni. Usuwanie plam ze skór szorstkich jest niestety dość trudne dlatego warto w tym temacie skonsultować się ze specjalistami. W garbowaniu weluru i nubuku wykorzystuje się garbniki chromowe.
d) skóry typu pull up – określenie pull-up dosłownie oznacza miejscowe rozjaśnienie lica w wyniku jego rozciągnięcia. Skóry te to skóry anilinowe lub semianilinowe, na które została nałożona warstwa wosku lub odpowiedniego tłuszczu. Charakterystyczne w pull-upach jest przesuwanie się barwnika pod wpływem użytkowania oraz to, że zarysowanie takiej skóry (np. paznokciem) nie jest trwałe i da się je zetrzeć szmatką. Z czasem używania, ocierania, rozciągania we wszystkich tego typu skórach pojawią się oznaki tzw „patyny”. Bardzo ważne jest zatem aby mieć tego świadomość przy podejmowaniu decyzji o nabyciu mebla w skórze typu pull-up.
5. Cechy naturalne skóry
Na skórze meblowej jako że jest to materiał naturalny często spotkać możemy wiele różnego rodzaju naturalnych znamion jak np. blizny, żyły czy zmarszczenia które zdecydowanie pozwalają określić ten materiał jako wyjątkowy i niepowtarzalny. Cechy te potwierdzają oryginalność skóry i wyróżniają ją spośród innych materiałów.
O wyjątkowości skóry jako materiału obiciowego świadczy też fakt że każdy błam skóry jest inny – posiada swoje znamiona, inne odcienie dzięki czemu każdy mebel jest unikatowy. Meble w skórze naturalnej posiadają również specyficzny zapach.
Cechy które świadczą o oryginalności skóry i są jak najbardziej dopuszczalne to:
Wszystkie wyżej wymienione cechy są dopuszczalne oczywiście w granicach norm ustalonych dla poszczególnych parametrów dla skór meblowych.
Często zdarza się tak że skóra posiada uszkodzenia które dopiero po procesie garbowania stają się widoczne. Niejednokrotnie uszkodzenia takie uniemożliwiają wykorzystanie skóry w procesie produkcyjnym. Przykładami niedopuszczalnych uszkodzeń są między innymi:
Klienci kupując mebel w skórze wymagają, aby był bez zarzutu. Zmarszczki, blizny, fałdy różnice w odcieniu czy strukturze lica są postrzegane często jako wada. Podkreślić należy jednak że różnice te wynikają z jej naturalności. Dobrze zrośnięte blizny potrafią być bardzo stabilne, zmarszczki w skórze naturalne – tak jak zmarszczki na skórze ludzkiej.
Mebel w skórze absolutnie jednolity, posiadający jednakowy wzór na całej powierzchni, prawdopodobnie został poddany korekcie lica w trakcie garbowania – został na nim odciśnięty wzór, aby ukryć naturalne znaki zwierzęcia.
6. Użytkowanie mebli skórzanych
Kupując meble wykonane ze skóry możemy mieć pewność że wniosą do naszych pomieszczeń ponadczasowy szyk i będą nam służyć przez długie lata. Należy jednak pamiętać o tym że, aby zachowały jak najdłużej swoje właściwości należy je odpowiednio użytkować.
Podstawowe zasady właściwego użytkowania mebli skórzanych, to:
1. użytkowanie ich zgodnie z przeznaczeniem– należy unikać siadania na podłokietnikach, stawania na siedziskach czy oparciach, zagłówkach,
2. ustawienie z dala od źródeł ciepła (m.in. grzejniki). Odległość minimalna od źródeł ciepła powinna wynosić 1m,
3. użytkowanie w pomieszczeniach suchych i zamkniętych oraz zabezpieczonych przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi a także przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych oraz sztucznego oświetlenia. Najbardziej optymalna temperatura to od +15 do +25 ˚C oraz wilgotność powietrza od 30 do 70%,
4. unikanie bezpośredniego kontaktu skóry z potem ciała ludzkiego oraz tłuszczami pochodzenia roślinnego i zwierzęcego,
5. unikanie gwałtownego przesuwania mebli trzymając za poduchy, poszycie i inne miękkie elementy,
6. zwrócenie uwagi na to aby meble były użytkowane na całej powierzchni siedzisk – umożliwi to uniknięcie zmarszczeń oraz efektu różnicy odcieni ,
7. odpowiednie czyszczenie i konserwacja. Zaleca się przede wszystkim delikatne cykliczne odkurzanie odkurzaczem z miękką końcówką co pozwala ograniczyć kumulację zabrudzeń.
W zależności od rodzaju skóry i intensywności użytkowania meble skórzane powinny być poddawane od czasu do czasu gruntownemu czyszczeniu i konserwacji – zwłaszcza konserwacji.
Oczywiście zarówno czyszczenie jak i konserwacja muszą być wykonane zgodnie ze specyfiką skóry i zaleceń producenta przy pomocy odpowiednich preparatów.
Na przykład – każda skóra posiada cienką, niewidoczną warstwę ochronną, którą – używając niedozwolonych środków – można łatwo uszkodzić czy odbarwić. Dlatego do tzw. konserwacji nie wolno używać: sprayów, kremów, środków chemicznych zawierających w składzie naftę, alkohol lub rozpuszczalniki. Zastosowanie ich może doprowadzić do nieodwracalnych zmian, a w rezultacie do zniszczenia mebla. Właśnie dlatego tak ważne jest używanie odpowiednich preparatów pielęgnacyjnych do danego rodzaju skóry.
Zaleca się, aby czyszczenie i konserwację dokonywać co 2-4 miesiące (w zależności od sposobu użytkowania).Ważne jest również to że producenci mebli tak jak producenci galanterii czy obuwia po procesie produkcyjnym nie dokonują zabiegu konserwacji i przerzucają ten obowiązek na użytkownika dlatego pierwszy zabieg konserwujący najlepiej wykonać od razu po zakupie mebla. Ułatwia to jego kolejne czyszczenie i może zapobiec powstawaniu trudno usuwalnych zabrudzeń.
//źródło - comodo